Studentët që kërkojnë të drejtën për të kopjuar

Disa studentë indianë pretendojnë se praktika e kopjimit është një e drejtë demokratike e tyre, të tjerë përdorin influencën politike dhe paratë për të marrë nota të mira. Teksa sistemi nuk është në formën e tij më të mirë, studentët u drejtohen kopjeve si një zgjidhje e shpejtë.
“Është e drejta jonë demokratike!”, thotë një djalë i ri dhe i dobët i quajtur Pratap Singh jashtë universitetit të shtetit verior të Uttar Pradeshit. “Kopjimi është e drejta jonë që nga lindja”.

Korrupsioni në testet e universitetit është shumë i zakontë në këtë pjesë të Indisë. Të pasurit mund të japin ryshfet dhe të marrin nota të mira. Madje ekziston një numër i madh “ndërmjetësuesish” midis studentëve të dëshpëruar dhe administratorëve të pangopur.

Ekziston edhe një klasë tjetër studentësh, që janë shumë të njohur për vendasit, shumë të famshëm për lidhjet e tyre politike, saqë vëzhguesit në provime nuk guxojnë t’i prekin. Ndonjëherë, këta vagabondë vendas lënë thika mbi tavolinat e tyre për të kërcënuar.

Pra, nëse ata që kanë para dhe influencë politike mund të kopjojnë, përse studentët e varfër nuk duhet?

Ata kanë edhe argumente të tjera për këtë çështje. Në universitetin e Uttar Pradeshit, Pratap Singh, ndërsa thith një cigare thotë: “Sistemi universitar i Indisë është në krizë. Kopjet ndodhin në çdo nivel të tij. Studentët japin ryshfete për të marrë leje dhe nota të mira.

Studentët doktorantë paguajnë profesorë që të shkruajnë doktoraturat e tyre. Edhe profesorët kopjojnë gjithashtu, kur bëjnë sikur botojnë artikuj në revista që nuk ekzistojnë.

Ka edhe raste kur universitetet duan të distancohen nga barra e korrupsionit. Një herë diplomat e studentëve master u çuan për korrigjim në një shkollë tjetër. Kjo ndodh zakonisht, por në këtë rast, nxënësit përfunduan duke dhënë vlerësime për punët e masterit.

“Ndershmërisht, nuk e di nëse duhet të qesh apo të qaj”, tha ai. “Laboratorët tanë të shkencës, janë si të universiteteve britanike në vitin 1950”.

Një studente tjetër nga i njëjti universitet, rrëfen: “kurrikulat janë të dobëta dhe lektorët nuk e japin mësimin siç duhet, duhet të punësosh mësues privatë, ose të mësosh përmendësh nga librat”.

“Nuk ka kuptim të mësosh siç duhet. Duhet vetëm të blesh një nga librat e kopjimit në pazar dhe të mësosh përgjigjet. Kur isha në vit të parë të historisë, u përpoqa të mësoj siç duhet, por të gjithë maturantët më thanë: ‘bli librat e kopjimit’”.

Disa nga universitetet private të reja, nuk janë më të mira. Njëri prej tyre i quajtur “Zap University” aplikoi mësimin online, ku studentët paguan shuma të mëdha për t’u regjistruar, por më pas ai u zhduk.

Jeta e atyre që janë përfshirë në sistemin arsimor, nuk është edhe aq e vështirë. Makina të shtrenjta, shtëpi me shumë kate dhe blerje luksoze, duket se disa universitete prodhojnë para dhe jo mësimdhënie.

Pyetja është a ka një zgjidhje? Kur filluan protestat pro-kopjimit në Uttar Pradesh në fillim të viteve 1990, qeveria iu dorëzua protestave dhe lejoji kopjimin, pasi shfuqizoi një ligj anti-kopjeve.

Kryeministri aktual ka premtuar t’i ndryshojë gjërat. Ai po kërkon një sistem të ri universitar, që është ndërtuar sipas rregullave të duhura. Megjithatë, i takon secilit shtet të Indisë të rregullojë arsimin e vet.

Derisa kopjimi të zhduket për të gjithë, studentët e varfër të Indisë do kërkojnë të drejtën që edhe ata të kopjojnë.